Het geheim van de hulphond

Gepubliceerd op 1 april 2025 om 15:00

Titel: Het geheim van de hulphond

Auteur: Annemarie Jongbloed

Illustrator: Ivan Lodde, Ilia Frins

Genre(s): Avontuur

Serie: Geheim

Mijn beoordeling: 4/5 sterren

Adviesleeftijd: Vanaf ca. 8 jaar

Aantal bladzijden: 85

Uitgever: Leopold

Thema's: Vriendschap, dieren

Representatie: Hulphond, blinde ouder

Dit boek zag ik toevallig liggen in de kringloop en had meteen mijn aandacht door de titel. Een boek met een hulphond erin, vond ik al heel interessant, maar hoe dat in deze reeks zou gaan passen, maakte mij nog nieuwsgieriger om te gaan lezen.  Het verhaal volgt Sofie en Bo, de hulphond van haar vader. Iedereen lijkt altijd blij te zijn geweest met de hulp van Bo, maar opeens verandert alles en moet Bo weg. Daar laat Sofie het niet bij zitten en ze verzint een plan om Bo te houden. Alleen gaat Sofie zelf ook twijfelen of dat wel de beste oplossing is. 

 

De schrijfstijl van deze auteur vond ik echt heel fijn om te lezen en ik vond het ook erg leuk dat het eerste hoofdstuk begon met een spreekbeurt van Sofie over de hulphond van haar vader. Zo geef je op een fijne manier informatie over een blindegeleidenhond zonder dat je de informatie echt bij de lezer neerlegt. Hierdoor hebben kinderen, die nog niet zoveel weten over deze soort honden, wel gelijk alle kennis in huis om het verdere verhaal makkelijk te kunnen lezen. Daarnaast is het ook gewoon heel goed om hulphonden mee te nemen in verhalen en ze bekender te maken bij kinderen. 

 

Door het verhaal heen krijg je ook al snel door dat hoewel Bo het ontzettend leuk vind om te werken en Sofie haar vader te helpen, een hulphond niet voor iedereen de geschikte oplossing is. Hoewel dat ook een moeilijke beslissing is om te maken, zeker als iedereen in het gezin gehecht is aan de hond. 

 

Ik vond dan ook dat de emoties van de personages echt goed werden overgebracht en je als lezer echt werd meegenomen in Sofie haar wereld en welke dingen wij soms als normaal zien, terwijl dat voor slechtziende/blinde mensen niet zo vanzelfsprekend is. Zoals ook in de scène waar Sofie niet helemaal op de weg let en ze samen verdwalen. 

 

Van mij had dit boek best nog wat langer mogen zijn, want ik had het echt super snel uit, maar ik heb genoten van de eerste tot de laatste bladzijde. Ik vond dit echt een ontzettend leuk verhaal. Om dan aan het eind ook nog te lezen dat het gebaseerd is op een waargebeurd iets uit het leven van de schrijver zelf, maakt dat het nog dichterbij komt. Dit verhaal is dan ook echt een aanrader aan jong en oud om te lezen, omdat het op een hele mooie manier een vrij emotioneel verhaal neerzet over afscheid nemen van een geliefd dier, maar ook over moeilijke beslissingen nemen die voor jou toch het beste zijn.