Schaduwverwanten

Schaduwverwanten is het afsluitende deel van deze trilogie, heel jammer, want deze serie was echt steengoed. Ik zou zo nog wat boeken kunnen lezen die zich zo afspelen. Dat komt ook heel erg door de schrijfstijl van deze auteur. Ik had ze niet nodig doordat ik deze serie achter elkaar aan las, maar wat super dat er terugblikken in zitten naar de vorige delen.

In Schaduwverwanten volgen we niet langer Sarah en Niels, maar hun kinderen Mick en Luna. Als de kinderen verdwijnen in het vervallen huize Neerbosch, wordt Sarah's grootste nachtmerrie werkelijkheid. Voor Mick en Luna verandert een ontschuldige ontdekking echter in een strijd om te overleven in een duister verleden.

Net als bij deel 1 en 2 werd ik van begin tot eind vastgehouden in het verhaal. Deze afsluiter was alles wat ik nog nodig had, eigenlijk nog meer, maar het is echt wel mooi afgesloten. Ook de tijdsprong voelde natuurlijk aan, ook in gedachte nemend de tijdssprongen van de andere delen. En ook in dit deel worden weer nieuwe elementen toegevoegd, die het verhaal zeer verrassend maken. Het valt zeker niet in de herhaling, waardoor je ook echt door blijft lezen. Ik kon dit verhaal niet in één zit lezen, maar ik had het zeker willen doen.

De historische feiten die verwikkeld zitten in dit verhaal, en de rest van de serie, zorgen echt voor een sterk verhaal. De fictie elementen, verzachten het eigenlijk alleen maar een beetje. Ook laat deze serie mooi zien dat de geschiedenis zich op sommige punten langzaam herhaalt en we dus niet echt geleerd hebben van toen. Misschien dat we dat alsnog kunnen doen door massaal deze verhalen te lezen en blijven noemen. 

Deze serie vind ik echt een meesterwerk en voor mij ook zeer origineel. Ik kan niet wachten om in de toekomst nog meer van deze auteur te lezen. Ik raad deze serie dan ook echt aan om te lezen, ik blijft het zeggen. Ik denk nog wel vaker dan alleen vandaag.