Drakenhart

Het verhaal:

Drakenhart is het eerste deel van een tweeluik en vertelt het verhaal van de Drekar Durégo. Durégo heeft bijna zijn tijd aan de academie voltooid en is dan officieel een drakenridder. Alleen net voordat hij die titel goed in ontvangst kan nemen wordt de dochter van de stadsheer, Ydrá, ontvoerd. Durégo zet alles op alles om Ydrá terug te halen, maar komt er al snel achter dat de situatie veel ingewikkelder in elkaar zit dan hij van tevoren dacht. Durégo neemt deel aan een spel van iemand die hij niet kent en een spel waarvan hij de regels nooit goed zal begrijpen.

De personages:

De hoofdpersoon in dit verhaal is Durégo, iemand die nog niet over het verlies van zijn moeder heen is en het thuis ook niet al te makkelijk heeft. Hij zit niet geheel vrijwillig op de academie voor drakenridders, maar probeert er wel het beste van te maken. Durégo, zit veel vast in zijn gedachten en blijft daardoor soms iets te lang hangen in het verleden. Hij probeert te groeien, maar soms voelt het alsof iedereen hem daarin tegenhoudt. Zeker als Róbin in zijn leven komt en allemaal dingen verteld, die zijn eigen waarheden volledig op zijn kop zetten.

Róbin staat met zijn vader lijnrecht tegenover Durégo en zijn familie. Hij is net als zijn vader uit op wraak en gaat handig om met het manipuleren van mensen. Róbin heeft verschillende kanten, waarvan sommige maar heel soms te zien zijn. Hij denkt precies te weten wat hij wil en probeert Durégo in zijn plan mee te nemen.

Verder hebben we in dit verhaal nog veel bijpersonages, die allemaal in een bepaalde mate meedoen aan het verhaal. De één heeft een grotere rol dan de ander, maar de meesten lopen niet voor niets in het verhaal rond.

Mijn mening:

Doordat ik Muren van IJs al had gelezen van deze auteur, ken ik de manier waarop ze verhalen schrijft al een beetje. Ik wist dus ook dat dit geen normale fantasy zou zijn, maar dat de focus weer ontzettend op de personages zou liggen. Dit boek is het debuut van deze auteur en het verhaal heeft meteen al een fijne schrijfstijl.

Het boek begint midden in de actie en in korte tijd word je aan veel personages voorgesteld, wat een beetje verwarrend kan zijn. Zodra de eerste paar hoofdstukken achter de rug zijn, keert de rust in het boek wat terug en gaat het tempo iets naar beneden. Je kunt verwerken wat er eerder al is gebeurd, maar je zit nu ook echt in het verhaal dat verteld gaat worden.

De wereld wordt meteen mooi beschreven en ook de verschillende gebruiken van alle Drekar (mens, maar ook deels draak) vind ik echt heel goed gevonden. Ik vond het ook super leuk om te lezen over het feit dat draken in dit boek gewoon echt wilde dieren zijn en niet echt getemde huisdieren. Het was een keer wat anders en ik vind de draken echt ontzettend leuk beschreven met een eigen wil. Ik vond het dan ook wel jammer dat we niet super veel van de draken te zien kregen in dit eerste deel.

Wat ik ook iets minder vond waren de lange hoofdstukken, voor mijn gevoel waren ze echt te lang en zeker met het langzame tempo van het verhaal zelf, vond ik het soms echt moeilijk om door te lezen. Het middenstuk ging voor mij vrij traag en ik weet nog steeds niet precies wat er allemaal echt is gebeurd. Ik had graag nog wat meer interactie tussen Róbin en Durégo gezien en het proces van die twee jongens meer willen volgen. Wel vond ik de uitdagingen leuk bedacht, aangezien ze ook een beter inzicht gaven in de geschiedenis van deze steden.

Hier en daar vond ik ook dat Durégo door het verhaal heen wat onlogische keuzes maakte. Zo bedacht hij geen moment om Ydrá te proberen te bevrijden, maar deed hij meteen wat Róbin van hem vroeg. Ook zijn Durégo's gedachten overal en nergens en weet je nooit echt zeker aan wie hij nu loyaal is. Dit maakt zijn personages levendig, aangezien hij het zelf ook niet schijnt te weten, maar het is soms ook erg verwarrend. Ik had hierin wel al wat meer groei willen zien in dit eerste deel en ook een iets beter beeld van Durégo die uitvindt wat hij zelf werkelijk wil. Hij is aan het begin van het boek iemand die alles doet wat iedereen wil (om die mensen gelukkig te zien) en aan het eind van het boek ook nog. Ik had het iets leuker gevonden als dit al iets minder was geweest.

Ook had ik graag iets meer inzichten gehad in bepaalde gebruiken in deze wereld. Zoals bijvoorbeeld de naamgeving, in het begin begreep ik heel lang niet wanneer iemand nu een bepaalde naam kreeg. En ergens richting het eind, heb ik de uitleg nog een keer weer teruggezocht. Wel vind ik de naamgeving origineel en leuk bedacht en vind ik de namen die de personages hebben ook ontzettend leuk.

In het algemeen denk ik dat niet alles uit dit verhaal is gehaald wat er uit te halen viel. Het verhaal zit al vrij goed in elkaar, maar hier en daar zie ik toch wat gemiste dingen en had ik het leuk gevonden om wat andere focuspunten te hebben. Als je een later werk van deze auteur bekijkt en leest, kun je ook zeker heel goed zien dat de auteur daartussen een hele mooie en grote groei heeft gemaakt in het schrijven. Wat ik ook altijd super leuk vind om te zien.

Oh, en de uitgeverij is een beetje slordig geweest met de vormgeving, maar dat neem ik de auteur niet kwalijk.

Al met al vond ik het een leuk boek om te lezen, ook al zitten er wat punten in die ik iets minder vond. De schrijfstijl is ontzettend fijn om te volgen en ik houd wel van het lezen van personage gedreven boeken. Ik heb echt genoten van het lezen van dit boek en verschillende personages in mijn hart gesloten. Daarbuiten eindigt het boek met een hele grote cliffhanger, waardoor je meteen verder wil lezen in het tweede deel.

Zelfs als je dit eerste deel iets minder vond, raad ik je aan het tweede deel te lezen, want het verhaal gaat er echt heel hard op vooruit.

Conclusie:

Drakenhart is een persoon gedreven fantasy, voor iedereen die graag diepgaande, psychologische boeken leest. Het boek focust voornamelijk op de personages en zal al hun problemen voor je blootleggen. Hoe ieder personage ermee omgaat en hoeveel groei ze doormaken gedurende het verhaal. Drakenhart is zeker geen alledaagse fantasy met de bekendere elementen en dus ook zeker niet voor iedereen weggelegd om te lezen.

Afsluiting met één van mijn favorite quotes:

"Hij zou een geweldige vriend zijn, zolang je hem niet teleurstelde. Net zoals zijn vader een geweldige vader was, zolang je hem niet teleurstelde."

- Nanouk Kira, Drakenhart.

{Dit boek betreft een gekregen exemplaar, waarvoor nogmaals dank naar de auteur, dit beïnvloedt mijn mening echter niet}