Wie ik gisteren was

Het verhaal:

Wie ik gisteren was volgt het verhaal van Yara. Zij heeft net te horen gekregen dat ze lijdt aan cvs (chronisch vermoeidheidssyndroom). Hierdoor staat haar leven een beetje op de kop en gaat Yara opzoek naar een uitweg. Ze download een app en komt zo in een tweede realiteit terecht. Eentje waarin ze ontsnapt aan alles en iedereen in de echte wereld, maar ook eentje waardoor ze de mensen van wie ze houdt van zich afduwt.

De personages:

Yara is de hoofdpersoon van het verhaal, je stapt met haar in het leven net nadat ze te horen heeft gekregen dat ze aan cvs lijdt. Al is Yara's personage veel meer dan dat alleen. Je ziet haar ook gewoon struggles hebben die ieder ander persoon heeft. Verder volg je in het verhaal haar weg naar het accepteren van cvs. Verder raakt Yara verslaafd aan een hyperrealistisch spel (Evol) en volg je hoe ze daar een mysterie probeert op te lossen. Ook ontmoet ze in het spel Amir, een jongen die in haar ogen perfect is, terwijl ze in het echte leven meer contact krijgt met Finn. Finn laat haar zien dat het leven heel veel in zich heeft en dat er ook voor Yara een hele toekomst klaar ligt. Hij helpt haar op weg naar meer acceptatie, terwijl Yara soms liever in Evol leeft om zich 'normaal' te voelen.

Alle personages in dit boek zijn heel erg goed uitgewerkt en iedereen heeft ook echt een eigen verhaal. Ze hebben allemaal een eigen passie en een leven naast het verhaal van Yara. Dat maakt het verhaal en alle personages gelijk een stuk leuker om te volgen.

Mijn mening:

Ik vind 'Wie ik gisteren was' echt een heel erg mooi geschreven verhaal. Het geeft niet alleen weer hoe een hyperrealistisch spel je blik op de realiteit kan veranderen en het soms moeite geeft om die dingen van elkaar te onderscheiden, maar ook hoe het is om te leven met cvs. De schrijfstijl van Pamela Sharon komt ook hier weer helemaal goed tot zijn recht en is echt super fijn om te lezen. Als je met Yara in de echte wereld zit, heb je het gevoel alsof je ernaast staat en alles ziet, maar ook als Yara in Evol zit, voelt het alsof je er zelf helemaal bij bent.

Het enige minpuntje aan dit boek was eigenlijk de epiloog (al komt dat waarschijnlijk heel erg doordat ik niet tegen open eindes kan). Het geeft heel veel mysterie weer, wat door het hele boek heen in Evol wel zit, maar opent ook een deur naar een vervolg erop. Heel erg persoonlijk vond ik het einde voor de epiloog nog mooier dan de epiloog zelf. Voor mij was het verhaal daar afgelopen en voelde de epiloog echt aan alsof ik in een nieuw verhaal was begonnen.

Buiten dat vond ik dit echt een heel erg mooi verhaal met veel diepgang en goede personages, die mij nog zeker een poos bij zullen blijven.

Conclusie:

Wie ik gisteren was is een mooi geschreven psychologische contemporary die echt een goed beeld schetst wat heftige veranderingen in het leven met je brein kunnen doen. Hoe een spel de overhand kan nemen op de werkelijkheid en hoe de weg naar acceptatie niet vlak is, maar met allemaal heuvels gepaard gaat.

Afsluiting met één van mijn favoriete quotes uit het boek:

“Want wie ik gisteren was, zal ik nooit meer kunnen zijn, en wie ik morgen ben, wordt bepaald door vandaag”

- Pamela Sharon, Wie ik gisteren was