Niemand zoals Zoë

Het verhaal:

Niemand zoals Zoë volgt het verhaal van Zoë iemand die ook lid is van de zumbies. In het eerste deel zagen we ook al eens wat van Zoë, maar nu heeft ze een heel eigen verhaal. Dit is dus het tweede deel van de sportschooltrilogie, maar je zou hem apart kunnen lezen van deel 1. Ja, dit verhaal speelt zich af na deel 1, maar er zitten niet echt dingen in die je niet zou snappen als je deel 1 niet hebt gelezen (wat ik je wel aanraad om te doen, want die is ook heel leuk om te lezen). We volgen hier dus weer de zumbies (de vriendengroep waar Veerle (deel 1) ook in zit) en daarbij het verhaal van Zoë, een trouwambtenaar en alleenstaande moeder. Zelf heeft Zoë het niet zo op relaties, omdat door de jaren heen haar vertrouwen een beetje is beschadigd door de mannen in haar leven. Wel heeft ze nog een goede vriendelijke omgang met haar ex en de vader van haar dochter. Maar wanneer ze Thijs tegenkomt, begint ze ineens aan van alles te twijfelen en komen er meerdere dingen haar pad op.

De personages:

Zoë, de hoofdpersoon, is als kind geadopteerd uit Zuid-Afrika. Ze was te vondeling gelegd, maar niemand weet dat honderd procent zeker. Ook met de actualiteiten in het nieuws dat het soms helemaal geen vondelingen waren, terwijl dat wel zo werd laten zien, laat Zoë soms twijfelen of ze wel echt een vondeling is. Daarom wil ze graag op zoek naar haar afkomst, al durft ze die stap ook niet helemaal te zetten in het begin van het verhaal. Verder heeft zij als alleenstaande moeder de zorg over haar dochter - Philomena - die nu twaalf jaar is en de puberteit inkomt. Naast haar baan als trouwambtenaar heeft ze haar handen vol aan Philomena. Samen met haar dochter woont ze in een groot huis met haar moeder, waar het er altijd gezellig aan toe gaat.

Naast Zoë komen ook alle andere zumbies uit deel 1 weer terug, iets wat zeer fijn is, omdat je deze personages al een beetje kent en je ze dus alleen maar beter leert kennen. Toch komen er ook wat nieuwe personages bij - wat logisch is - zoals Thijs, de jongen tegen wie Zoë aanloopt en die haar laat twijfelen aan haar belofte om nooit meer iets met een man te beginnen. Net zoals in deel 1 zijn de personages zeer goed uitgewerkt en werken ze niet alleen maar mee aan het verhaal van de hoofdpersoon, maar hebben ze allemaal ook hun eigen verhaal dat ze volgen.

Mijn mening:

Niemand zoals Zoë is lekker vlot geschreven, de schrijfstijl trekt je ook al snel het verhaal in. Ik voelde mij weer helemaal thuis bij deze mensen en in deze wereld. Daardoor ging ik er ook zeer vlot doorheen. Wat dit boek fijn maakt is dat het zeer dicht bij de realiteit ligt en veel actualiteiten in zich heeft. Zo is Philomena een tiener die in de wereld van social media komt en moet Zoë daar ook mee om gaan. Ook is er twijfel over de adoptie van Zoë door berichten in het nieuws. Daarnaast is er de nodige humor, romantiek en andere emotionele momenten in het verhaal.

Toch heb ik net zoals bij bijna elk verhaal wel een paar minpuntjes gevonden tijdens het lezen van dit verhaal. Eentje is dat Thijs na een date bij Zoë thuiskomt en verbaasd is over waar ze woont, terwijl hij een paar hoofdstukken eerder al bij haar heeft gegeten. Dit kwam zowel een beetje verwarrend als grappig over, maar goed, dit is iets kleins. Verder vind ik de reactie van Zoë op Thijs op een later punt in het verhaal een tikkeltje overdreven, zij wantrouwt hem omdat hij iets zou verzwijgen. Zij vertelde iets en Thijs zei niet gelijk dat hij die persoon kende, vijf minuten later vond Zoë dat hij dingen verzweeg voor haar en vertrouwt ze hem niet helemaal meer. Dit vond ik ergens best wat aan de overdreven kant, ik bedoel, je weet niet of hij het niet wilde vertellen. Het was net een paar minuten terug, hij was het verhaal dat Zoë vertelde nog aan het verwerken, in mijn beleving. Deze situatie loopt een tijdje door en dat is dan ook het grootste minpuntje dat ik vond in het verhaal.

Voor de rest heb ik wel echt genoten tijdens het lezen en het einde maakte deze feelgood echt helemaal af. Het was gewoon perfect voor dit verhaal. Ik ben ook echt heel benieuwd geworden naar deel 3, die over Sabine zal gaan. Ik vind het leuk dat zeker tegen het einde van het boek, ze al wat meer geïntroduceerd werd en het eigenlijk haast een soort opbouw gaf naar de aanleiding van haar verhaal (denk ik). Ik zou zeker aanraden om deze trilogie te beginnen te lezen, omdat het een feelgood is die je echt even laat wegdromen.

Conclusie:

Niemand zoals Zoë is een leuke, snel weg te lezen feelgood. Het leest lekker luchtig en je hoeft er niet te veel bij na te denken, verder komen er veel actuele onderwerpen in voor en zijn de personages leuk om over te lezen. Het boek is niet al te dik en kan dus mooi tussendoor worden gelezen en brengt dan weer even een glimlach op je gezicht (net zoals de cover, want die is echt lekker vrolijk gemaakt). Verder zal het ook herkenbaar kunnen zijn op bepaalde vlakken voor iedereen die een puber in huis heeft of heeft gehad. Echt een aanrader voor iedereen die even wil wegdromen met een heerlijke feelgood.

Afsluiting met één van mijn favoriete quotes uit het boek:

(Volgt nog)

{Dit boek betreft een recensie-exemplaar, waarvoor nogmaals dank naar de uitgeverij, dit beïnvloedt mijn mening echter niet}