Het verhaal:
Roman kan al zijn hele leven zien hoe oud iemand is en wanneer die persoon zal overlijden. Iets wat je kan zien als een handige gave, maar het heeft Roman nog niet veel geluk gebracht. Zijn vader vermijdt hem zo veel mogelijk nadat zijn oudere broer en moeder in een zwaar auto-ongeluk terechtkomen. Op school is hij een buitenbeentje en als hij iemand probeert te helpen doordat de sterftecijfers veranderen, wordt hij voor gek uitgemaakt. Niemand neemt hem echt serieus. Op zijn nieuwe school ontmoet hij een meisje, Maggie, zij is net als Roman een buitenbeentje. De twee beginnen met elkaar om te gaan, maar tegelijkertijd gebeuren er vreemde dingen in hun omgeving. Roman probeert meer met zijn gave te doen dan alleen toekijken, al is hij ook vooral op zoek naar wie hij zelf nou eigenlijk is.
De personages:
Het hoofdpersonage in dit verhaal is Roman en je volgt het verhaal vanuit zijn pov (point of view). Roman is een jongen die al veel heeft meegemaakt in zijn leven en een beetje een buitenbeentje is. Al vrij snel kom je te weten dat hij door een gevecht van school is gestuurd en daarom op deze nieuwe school begint. Roman probeert om niet meer in de problemen te komen, maar een groepje jongens blijft hem achterna zitten en pesten, waardoor dat iets moeilijks wordt. Op diezelfde school leert hij Maggie kennen, zij is net als hem een beetje een buitenbeentje en er valt iets op aan haar. Haar getal. Roman wil daarom meer van haar weten, maar komt er al snel achter dat ze meer is en hij goed met haar om kan gaan als persoon, niet om welk getal boven haar hoofd hangt.
Verder woont Roman met zijn vader en zijn moeder. Zijn vader is alleen nog maar bezig met zijn werk en kijkt eigenlijk niet om naar Roman. Behalve om een preek te geven als hij zich in de problemen heeft gewerkt. Romans moeder was vroeger een danseres, maar na een auto-ongeluk is ze nooit meer de oude geworden en heeft ze 24/7 zorg nodig. Daarvoor loopt Carla vaak bij hen in huis. Roman kan goed met haar overweg en vindt eigenlijk dat zij veel te veel voor zijn familie doet. Dit zijn voor het grootste gedeelte de belangrijkste personages in het verhaal, maar daarnaast zie je nog meer gezichten die op een manier iets voor Romans leven betekenen.
Mijn mening:
Dit verhaal begint meteen met een ontzettend leuke zin en daaropvolgend een goede scène. Het zet meteen een toon voor de rest van het verhaal en neemt de lezer gelijk mee op reis met Roman. De schrijfstijl is vanaf de start goed te volgen en de schrijfster beschrijft de scènes en sferen in het boek heel erg mooi. Als lezer heb je al snel te maken met Roman, vooral doordat de emoties van alle personages heel duidelijk worden gemaakt en je als lezer meteen aan een bepaalde kant wordt gezet. Het verhaal gaat vrij vlot en het kost ook niet veel moeite om erin te komen.
Wel had ik een paar kleine dingen tijdens het lezen die ik iets minder vond. Zo had ik graag meer willen zien of weten over zijn gave. Is Roman niet benieuwd of er meer mensen zijn zoals hij? Wat kan hij er allemaal mee bereiken? Hoe maakt het hem zichzelf? En dus ook meer over hoe hij op zoek gaat naar zijn eigen identiteit. Voor mijn gevoel begon dat sterk, maar uiteindelijk eindigde het iets minder. Hier had ik best wel meer over willen lezen, omdat ik het concept met de getallen heel erg leuk vind bedacht, maar het voor mij soms iets te veel op de achtergrond ligt om echt een groot ding van het verhaal te zijn.
Daarnaast vond ik het thriller aspect er niet echt in passen. De moorden kwamen voor mij uit het niets, ook allemaal toevallig bij Roman in de buurt, maar je zag niets over dat er werd gezocht naar een dader. Daarbij vond ik het ook niet met spanning beschreven. Het werd gewoon opgemerkt. Ook kreeg je voor mijn gevoel als lezer helemaal geen hints naar een dader en was het op het einde meer iets van 'Oh, ja, we moeten nog een dader hebben, hier heb je eentje'. Ik denk dat ik het boek zonder thriller beter tot zijn recht zou kunnen komen. Voor mij was het paranormale en zijn zoektocht wel genoeg voor een sterk verhaal. Of had Roman met zijn gave meer proberen te doen om een dader te vinden. Misschien wel door de getallen. Ik denk dat daar wel iets moois mee gedaan had kunnen worden.
Naast deze dingen vond ik dit een leuk verhaal om te lezen en ben ik benieuwd naar wat deze schrijfster nog meer in de wereld zal brengen. Ik hoop dat er nog veel meer verhalen aankomen, want deze schrijfstijl is heel fijn om te lezen. Ik vond de aspecten die ik hierboven heb genoemd iets minder, maar dat betekent niet dat ik het verhaal op zich niet leuk vond, want dat is zeker wel het geval. Ik had alleen hier en daar misschien net iets anders verwacht. Maar over het algemeen heb ik genoten van dit verhaal en is het een leuk boek om even tussendoor te lezen. Het leest makkelijk weg en voor je het weet, heb je het boek alweer uit.
Conclusie:
Identiteit is een verhaal voor young adults die goed geschreven is en lekker wegleest. Als lezer zit je vrij snel in het verhaal en heb je te doen met Roman. Het concept is leuk bedacht en heel goed te volgen. Aan het begin van het verhaal staan heel duidelijk trigger warnings, die ik aanraad om te lezen, maar daarna staat een goed verhaal je te wachten. De schrijfstijl is heerlijk en je wil de hele tijd weten wat er nog meer zal gebeuren. Een mooi debuut van een schrijfster waar we hopelijk nog veel meer van zullen horen later.
Afsluiting met één van mijn favoriete quotes:
Volgt binnenkort.
{Dit boek betreft een recensie-exemplaar, waarvoor nogmaals dank naar de uitgeverij, dit beïnvloedt mijn mening echter niet}