De geur van groen

Het verhaal:

De geur van groen volgt het verhaal van Raaf (Raven) een zestien jaar oud blind meisje. Haar beste vriendin May-Lin zorgt ervoor dat Raaf er nooit alleen voor staat en legt op haar eigen manier de wereld aan Raaf uit. De twee zijn onafscheidelijk van elkaar en hebben met elkaar grote plannen gemaakt voor reizen die ze samen willen maken. Dan komt er een dag waardoor Raafs hele leven op de kop gezet wordt. Voor haar verdwijnt alle kleur uit de hele wereld en opeens staat ze er helemaal alleen voor. Toch is er nog Roan, een jongen die plotseling in haar leven kwam en Raaf blijft opzoeken. Zullen zij samen weer een glansrijke toekomst voor Raaf kunnen creëren?

De personages:

Raaf (officiële naam: Raven) is het hoofdpersonage van het boek. Je volgt het gehele verhaal zoals zij de wereld ziet (of nou ja, ervaart eigenlijk). Raaf is een blind meisje die zich heel zelfstandig in de wereld kan redden, ook al werkt haar moeder daar niet altijd aan mee. Ze is een doodnormale tiener die dezelfde dingen meemaakt als ieder ander persoon. Het enige verschil is dat ze sommige dingen wat anders ervaart.

May-Lin is de beste vriendin van Raaf. Zij is het paar ogen waar Raaf doorheen kijkt. May-Lin vertelt alles wat ze ziet en legt op een  bijzondere manier de kleuren van de wereld aan Raaf uit. May-Lin is een personage die je geweldig vindt of die je echt niet kan uitstaan, iets wat heel leuk is gedaan. Aangezien je in het echte leven ook niet iedereen even leuk kan vinden.

Roan is een personage die iets later het verhaal binnenkomt. Hij en Raaf ontmoeten elkaar per ongeluk in een winkel, waarna ze elkaar later weer op een feest zien, waar Raaf hem eerst niet herkent. Roan laat de wereld op een hele andere manier zien aan Raaf dan dat May-Lin dat doet. Iets wat laat zien dat ieder persoon op zijn eigen manier naar de wereld kijkt.

Mijn mening:

Ik vond dit echt een heel erg mooi boek om te lezen. Het onderscheidt zich van heel veel young adult boeken doordat het een blindpersonage als hoofdpersoon neerzet. Iets wat ik echt op een hele leuke manier gedaan vond, aangezien het feit dat ze blind is niet het verhaal is. Ook laat het je een verhaal toch anders beleven dan als je het vanuit iemand lees die alles kan zien. De schrijfstijl van de auteur vind ik in dit verhaal ook super. Alles wordt heel goed beschreven en de gedachten van Raaf komen realistisch over. De dialogen die worden gesproken voelen niet gedwongen aan, maar komen vrij over. Wel vond ik dat het verhaal op sommige punten ietwat snel ging en dat het misschien in totaal net iets te kort was. Soms had ik het gevoel dat ik de personages nog wat beter had kunnen leren kennen als het verhaal wat langer zou zijn. Buiten dat kleine puntje vond ik het echt een heel erg mooi hoopvol verhaal, geschreven vanuit het oogpunt van een blindhoofdpersonage.

Conclusie:

De geur van groen is een heel erg mooi geschreven young adult boek, die vlot te lezen is en je meteen in het verhaal sleept. Het laat zien dat er altijd hoop is, hoe erg de dingen ook zijn die je in het leven kunnen overkomen (hierbij praat ik niet over het feit dat Raaf blind is). Verder maakt het verhaal zich uniek door gebruik te maken van personages die net wat anders zijn als het 'standaard/perfecte' boekpersonage die vaak worden gebruikt (dit was niet aanvallend bedoelt naar die boeken).

Afsluiting met mijn favoriete quote uit het boek:

“De meeste mensen beweren dat zwart geen kleur is. Zij hebben het mis. Zonder zwart heeft een kleur geen diepte. Er ontstaat pas schaduw als je het mengt met de kleuren om je heen. Je hebt zwart nodig om de wereld te kunnen zien, om je leven echt kleur te geven.”

- Pamela Sharon, de geur van groen