Tussen twee vuren

Het verhaal:

Tussen twee vuren speelt zich af in het jaar 2038. Aan het eind van het jaar 2037 raasde een enorme orkaan over Florida en heeft een groot stuk land daar onbewoonbaar gemaakt. Disney World heeft toen de deuren opengezet om de mensen zonder huis op te vangen. Na een brand in haar eigenlijke opvangplek, een ander park in Disney world, komt Ayla in het begin van 2038 in het Magic Kingdom terecht. Hier ontmoet ze meteen een aantal mensen met wie ze goed op kan schieten, maar ziet ze ook al snel dat het niet allemaal gaat zoals het moet gaan. Een voedseltekort heerst en dreigt, dat er opstanden komen tegen de raad die de opvangplek bestuurt. En dat echt iedereen in het verhaal diens eigen geheimen bij zich draagt.

De personages:

Er komen best veel belangrijke personages voor in het boek Tussen twee vuren, maar ze worden allemaal op een fijne manier geïntroduceerd en niet allemaal tegelijkertijd. De belangrijkste personages zijn toch wel: Ayla, Zia, Memphis, Addy, Owen, Max en Meri. Deze groep vormt een beetje de hoofdgroep in het verhaal en leidt het verhaal voornamelijk.

Ayla is iemand die soms wat naïef over kan komen, maar tegelijkertijd ook wel heel goed weet wat ze wil (ook al weet ze dat zelf niet altijd). Verder denk je soms als lezer veel te weten over Ayla, maar kom je er al snel weer achter dat dit personage (vanuit wiens oogpunt je het verhaal ook volgt) nog heel veel geheimen voor je achterhoudt en maar weinig informatie over zichzelf vrijgeeft. Ayla is echt iemand die je leuk vindt of verschrikkelijk vindt en dat vind ik ontzettend leuk gedaan.

Zia en Memphis zijn een tweeling die samen in hetzelfde gebouw wonen als waar Ayla terechtkomt. Zia is iemand die graag altijd van het goede van de mens uitgaat en nooit gelooft dat iemand met opzet leugens zou verspreiden. Memphis daarentegen gaat gelijk met Ayla op pad op basis van een paar verhalen die de ronde doen om erachter te komen wat allemaal speelt.

Addy en Owen trekken veel met elkaar op in het verhaal, al zit daar meer reden achter dan dat je in het begin misschien denkt. Addy is iemand die heel zeker van zichzelf is en het ontzettend leuk vindt om te praten over wat hij bereikt heeft en wat hij allemaal kan (waaronder het showen van zijn lichaam), maar als lezer zie je ook al snel dat dit gedrag niet helemaal vanuit het niets komt. Owen woont niet bij de andere kinderen, maar bij zijn vader. Die toevallig de baas is over het park waar iedereen is opgevangen. Iets wat hem soms in moeilijke posities brengt.

Max en Meri zijn twee wat jongere kinderen, die desondanks toch heel sterk zijn neergezet. Max is autistisch en ik vind dat dit op een ontzettend goede manier is weergegeven en er ook heel goed mee om wordt gegaan door de andere personages. Meri is een jong kind dat niet meer praat sinds ze hier is aangekomen, maar nog steeds heel goed kan laten zien wat er moet gebeuren als ze iets wil doen.

Al deze personages bevatten een diepere laag, die waarschijnlijk in de volgende delen nog beter wordt uitgewerkt. Ik ben ook heel erg benieuwd met de ontwikkeling die Owen misschien door zal maken (nou weet ik niet of het een spoiler is om neer te zetten waar hij soms mee kampt, want het is gewoon heel fijn om dat zelf uit te vinden tijdens het lezen).

Natuurlijk doen er nog meer personages mee in het verhaal en ook die vind ik, ondanks dat ze niet vaak voorkomen, een sterk karakter hebben. De auteur heeft echt nagedacht over hoe ze iedereen neer willen zetten en daardoor komt ieder personage als een uniek mens over dat echt zijn eigen verhaal leeft en heel veel geheimen heeft voor de rest.

Mijn mening:

Toen ik de aankondiging van dit boek zag, was ik enigszins huiverig om het te lezen. Ik heb namelijk niets met Disney, ik heb nooit een Disney film gezien (oké, Frozen 1 & 2 en Encanto (dat is allemaal Disney, toch?)), maar goed, daar blijft het ook een beetje bij. Als kind was ik ook nooit zo van de prinsessen. Dus in ieder geval, ik was vrij bang dat ik, als Disney leek, niet door het boek zou komen wat zich volledig in Disney world af zou spelen.

Het tegendeel bleek waar te zijn. Vanaf de eerste pagina nam de auteur mij in het verhaal mee en kon ik het boek niet meer wegleggen. De schrijfstijl had mij meteen weer (en eigenlijk had ik van deze auteur niets anders verwacht), waardoor ik echt door het boek heen vloog en het ineens alweer uit had (en met mijn adhd gaat lezen lang niet altijd zo gemakkelijk, maar dit boek had mijn focus echt te pakken).

Ik werd ontzettend nieuwsgierig gemaakt en wilde precies weten wat er allemaal zou gaan gebeuren. Eigenlijk heb ik ook niet echt dingen gezien in dit verhaal die ik minder vond, buiten dan dat ik had verwacht dat we misschien al iets meer zouden weten dan dat we nu doen. Maar ondertussen, een paar dagen later, ben ik best tevreden met het einde (al houd ik totaal niet van cliffhangers eigenlijk, want ja, ik wil gewoon doorlezen met deel 2). Ik blijf ook de manier van schrijven van deze auteur ook echt geweldig vinden. De beschrijvingen zijn zo mooi in detail en laten je precies voelen alsof je erbij bent. 

In het begin had ik soms wel wat twijfels bij Ayla, omdat die soms ontzettend snel van iets uitging en vrijwel meteen zei van: hier is iets mis. Dit vond ik enigszins raar om dat zo snel vast te stellen, terwijl de rest daar eigenlijk helemaal niet mee bezig is. Maar later dacht ik van: Kijk, Ayla is nieuw, de rest leeft er al langer in. Zie het als in een heet bad stappen. Als jij erin gaat zitten en het steeds iets warmer zet, merk je de hitte minder snel dan als het al heet is en je er dan in stapt. Dus omdat Ayla nieuw is en niet langzaamaan in deze situatie is gekomen, kan het zijn dat het haar dus echt meer opvalt (ik hoop dat dit enigszins logisch was).

Voor de rest vond ik de personages stuk voor stuk goed uitgewerkt en kan ik niet wachten om meer over ze te lezen. Ik ben benieuwd naar de groei die ze misschien wel zullen doormaken en wat er verder nog gebeurt tussen Owen en Ayla. Ook wil ik weten hoe het nu zit met het verloop van het verhaal, want ja, ik zit nog steeds bomvol onbeantwoorde vragen over alles wat daar gebeurt. Ik heb deel 2 gewoon nu al nodig.

Wat ik ook een leuk pluspunt vond aan dit boek was de lijst met easter eggs naar Disney films aan het einde. Ik vond dat zo leuk om te lezen en dat laat ook nog eens heel goed zien dat de auteur op meerdere vlakken heeft nagedacht over het schrijven van dit verhaal.

Conclusie:

Tussen twee vuren is een dystopie die ontzettend leuk is voor de echte Disney fan, maar ook heel interessant is voor degene die niets met Disney heeft. Het boek zit ontzettend goed in elkaar en de schrijfstijl neemt je gelijk mee in het verhaal. De personages zijn allemaal interessant om te volgen en ook de verhaallijn komt snel op gang. En als je het verhaal uit hebt, kun je alleen maar wachten om te beginnen met lezen van het volgende deel. Een verhaal voor iedereen die wat magie in zijn leven nodig heeft, maar ook van boeken houdt met een duistere kant.

Afsluiting met één van mijn favoriete quotes uit het boek:

Uhm, ja, ik zat dus zo in het boek dat ik hier niet echt naar heb gekeken. Dus een quote volgt later nog :)