Vloek van de schimmen

Het verhaal:

Vloek van de schimmen is het tweede deel in de 'Vleugels van de dood' serie. Ik raad je aan om eerst deel 1 te lezen voordat je aan deze recensie begint. Deze recensie zal namelijk geen spoilers hebben van deel 2, maar misschien wel van deel 1.

Het is vijf jaar na de laatste gebeurtenissen in "Vleugels van de dood" en het is vrede in Nerefel. Alleen Brynn voelt zich momenteel nog nergens thuis, ze kan niet omgaan met het verlies van Szarka en weet niet goed hoe ze het beste voor haar zoontje kan zorgen dat vreemde krachten ontwikkelt. Ze heeft een goed onderdak bij de koning, voor wie ze ook alles wil doen. Ze gaan zelfs samen op reis terug naar een plek die Brynn liever zou willen vermijden. Ze kan Rowana echt nog niet onder ogen komen. Toch besluit Brynn uit de schaduwen te stappen, maar krijgt dan ook al snel weer te maken met rivalen.

De personages:

Gelukkig ken je zo'n beetje de hele cast al door het eerste boek. Sommige personages hadden daar nog niet zo'n grote rol, maar zie je steeds meer terug in het tweede deel. Het gaat allemaal heel soepel en daarom krijg je niet zo'n grote infodump van alle personages. Je raakt als lezer op een rustig tempo aan iedereen gewend en ontdekt ook nog weer andere dingen van de hoofdpersonen.

Door het tweede deel zie je ook weer dat de meest grote personages een mooie groei door het boek heen maken. Ze nemen hun eigen beslissingen en worden allemaal wat volwassener.

Brynn is niet meer zo naïef als in het begin van het eerste boek en weet nu precies wat ze wel en niet wil. Ze heeft een duidelijk standpunt en staat daar ook met beide benen achter. Toch heeft ze het moeilijk met haar rouw om Szarka en de zorg voor haar zoontje. Dit en het runnen van een stad blijkt een ontzettend moeilijke opgave. Zeker als je ook nog oude banden wil goedmaken, maar de andere partij dat helemaal niet ziet zitten. Toch slaat Brynn zich overal doorheen en merk je dat ze echt steeds een beetje sterker wordt.

Ook de andere personages maken het nodige mee en je ziet als lezer echt hoe iedereen overal anders mee omgaat. Dit maakt ieder karakter zeer levendig en uniek om te volgen.

Mijn mening:

Toen ik dit verhaal begon, duurde het op de één of andere manier even voordat ik goed en wel doorhad dat het vijf jaar later was. Ergens wist ik het wel, maar het voelde voor mij niet altijd zo. Behalve dan dat er kinderen een stuk ouder waren. De hoofdpersonages waren voor mijn gevoel ook niet veel verouderd, wat mij meteen de vraag gaf hoe oud ze eigenlijk waren (ik had ze jonger geschat), iets waarin ik wel wat meer details had willen zien. Zeker in het begin van het verhaal, of ik heb er echt heel hard overheen gelezen. Toen ik eenmaal goed in het verhaal zat, vond ik het meteen super leuk om te lezen. Ik kan zeker zeggen dat ik het verhaal in dit boek een stuk leuker vind dan in deel 1.

Ik kon mij veel beter inleven in de personages en ook het plot vond ik in dit boek een stuk diepgaander en interessanter om te volgen. Nou kan ik hier niet te veel op ingaan zonder alles te spoilen, maar er komen zeker wat onverwachte twisten aan. Ook dingen die je van ver ziet aankomen, maar dan toch net iets anders tot uiting komen dan je al die tijd dacht. Ik vind dat de auteur zeker is gegroeid in het schrijven en daardoor deze serie naar een nieuwe hoogte heeft getild en nog beter heeft gemaakt. Het Ebbenwoud vind ik ook zo'n leuke toevoeging (er werd in deel 1 al heel erg naar gehint), ik vind het echt zo leuk bedacht en tot uiting gebracht. Heel even dacht ik aan het einde, Nee ga niet zo'n cliché in, maar toen verdraaide de auteur dat op een ontzettend leuke manier. Voor mij maakte dat het verhaal helemaal af. Ik ben dan ook heel benieuwd na dit einde wat deel 3 zal gaan brengen.

Iets wat ik wel veel informatie in één keer vond, was het personage overzicht. Ik zou je eigenlijk ook niet aanraden dit vooraf te lezen als je net als ik snel de draad kwijt raakt bij veel personages en allemaal familiebanden. Voor mij hielp het wel om daar soms naar terug te bladeren als ik even wat meer informatie wilde hebben over een bepaald personage dat weer terugkwam nadat ik die al eens in boek 1 had gezien. Dus wel een hele goede toevoeging, maar misschien niet voor iedereen handig om voor het verhaal aan te lezen.

Ook vond ik sommige uitspraken van bepaalde mannen in dit verhaal nog steeds niet geweldig, ik heb echt zo hard gezucht naar het boek op bepaalde momenten. Alleen het feit dat het echt perfect in die wereld past (en het ook best wel wat minder is geworden) deed me goed. Nou vind ik het ook altijd wel leuk als ik niet alle personages leuk vind, whahahaha. Er is niks zo leuk als irritatie voelen voor een personage (vind ik persoonlijk). Dat laat in ieder geval zien dat ze wat diepgang hebben. Zo kan ik de duistere (die originele (denk ik)) helemaal niet uitstaan, maar vind ik hem ergens ook weer geweldig, maar meer een dislike, want ja, ik mag hem niet. Maar toch, hij is ook wel weer perfect gemaakt. Nou ja, genoeg diepgang in dat personage dus om mij ergernis te laten voelen.

Dezelfde diepgang vond ik bij Brynn heel goed gedaan. Ik vind dat haar emoties in dit boek veel beter zijn weergegeven en dat ook op een goede manier met haar gedachten om wordt gegaan. Ik vond het steeds leuker om over haar te lezen en haar verhaal te volgen. Ik ben ook heel benieuwd naar hoe ze gaat zijn in het derde deel.

Ik denk dat ik hiermee alles wel heb gezegd over dit tweede deel. Voor mij echt een goede aanvulling op het eerste deel en een mooie opbouw naar het derde deel.

Conclusie:

Vloek van de schimmen is een ontzettend goede toevoeging aan het grotere verhaal en een duister tweede deel. Het bouwt de spanning aan het einde op naar het derde deel, maar ook het tweede deel zelf heeft een goed verhaal. Het deel verveelt niet en kan zichzelf ook goed staande houden als tweede deel. De personages groeien alleen maar meer en ook het plot doet zeker niet onder aan het eerste deel. Zeker een aanrader voor iedereen die het eerste deel heeft gelezen.

Afsluiting met één van mijn favorite quotes:

"Als een engel kan vallen, waarom zou een demon dan niet kunnen stijgen?"

- Beau Charlotte, Vloek van de schimmen.

{Dit boek betreft een recensie-exemplaar, waarvoor nogmaals dank naar de uitgeverij, dit beïnvloedt mijn mening echter niet}